مرضیه محمدی، مادر ورزشكاری است که این روزها به خاطر جهانی‌شدن عکسش در شبکه‌های اجتماعی بر سر زبان‌ها افتاده است، عکسی که او را بعد از مسابقه در حالی نشان می‌دهد که دوقلوهایش را در آغوش گرفته است. جالب است بدانید این بانوی ووشوکار کشورمان که در بخش ساندا فعالیت می‌کند، با دوقلوهایش سر تمرین‌ها حاضر می‌شود. او در گفتوگو اختصاصی با
نی‌نی‌سایت اعلام كرد نه‌تنها هرگز ورزش را کنار نمی‌گذارد، بلكه حضور این دوقلوها باعث علاقه بیشتر او به ورزش نیز شده است. این گفتوگو را بخوانید.
خانم محمدی از خودتان بگویید.
من متولد اول شهریور ١٣٦٦هستم و دختران دوقلوی من هم دقیقاً اول شهریور ١٣٩٥به دنیا آمده‌اند و «نیكا» و «نیلان» نام دارند. به‌شخصه از همان سال‌های مدرسه‌ام عاشق ورزش بودم و آرزو داشتم روزی یك ورزشكار حرفه‌ای شوم كه خدا را شكر این اتفاق افتاد. الان در رشته ساندا فعالیت می‌كنم و بازیكن تیم پیام نور ایذه هستم.
از چه زمانی وارد ورزش شدید؟
من ووشو را از سال ٨٧ شروع و همان سال در مسابقات سبک‌وزن در سطح کشور شركت كردم و مقام‌های اول و دوم در وزن خودم یعنی منهای 75 كیلوگرم را به دست آوردم. كمی بعدازاین ماجرا به خاطر دانشگاه در روند ورزش حرفه‌ای من وقفه افتاد، اما همان مدتی كه در دانشگاه بودم بسكتبال را ادامه دادم تا خیلی از ورزش دور نشوم. آن موقع تیم ما در المپیاد دانشگاه پیام نور سوم شد. پس از دانشگاه هم دوباره ووشو را شروع كردم و سال ٩٣ به اردو تیم ملی دعوت شدم و درست همان سال به اردوی تیم ملی داژبال هم دعوت شدم ولی به خاطر بارداری مجبور شدم مدتی ورزش حرفه‌ای را كنار بگذارم. بچه‌هایم كه چهارماهه شدند دوباره در لیگ بسكتبال شركت كردم تا وزنم پایین بیاید. الآن دوباره ووشو را شروع كرده‌ام و می‌خواهم تمام تلاشم را بكنم و پرقدرت‌تر ادامه دهم.
وقتی متوجه شدید كه فرزندانتان دوقلو هستند، چه احساسی داشتید؟
خیلی خوشحال شدم و با تمام وجودم خدا را شكر كردم اما وقتی به خانه برگشتم با خودم گفتم رفتن به باشگاه و ادامه ورزش حرفه‌ای برای من سخت شد اما پس از به دنیا آمدن بچه‌ها، خدا را شكر كردم كه به من اراده‌ای قوی داده است.
وجود دوقلوها چه تأثیری روی زندگی حرفه‌ای‌تان داشت؟
ببینید وجود دوقلوها تأثیر زیادی در ورزش حرفه‌ای من دارد. من شاید نتوانم مثل دوران مجردی آزادی عمل بیشتری داشته باشم ولى حس مادر بودن خیلی لذت‌بخش است. این مسئولیت كمی سخت است اما من با كمك خانواده‌ام سعى می‌كنم از همبازی‌هایم عقب نمانم.
الان چطور زندگی و ورزش حرفه‌تان را مدیریت می‌كنید؟
من عاشق ورزش هستم و بودن نیكا و نیلان هم در زندگی ما پر از بركت بود و هست و عشق و علاقه‌ای مضاعف براى ادامه زندگى را در وجودمان به وجود آورده است. چیزی كه مرا بسیار ناراحت كرد این بود كه بعضی از مردم فكر می‌كردند مرضیه محمدی دیگر تمام شد و دیگر در هیچ مسابقه‌ای شركت نمی‌كند. حتی خیلی‌ها به من گفتند به بچه‌داری‌ات برس و قید مدال‌آوری را بزن! اما من هرگز اجازه ندادم كه این حرف‌ها در من اثر كند چون هدفم از همه چیز مهم‌تر است.
عكسی از شما در فضای مجازی منتشر شد كه منجر به شهرت هرچه بیشتر شما شده است. موقع عكس با دوقلوها در تمرین چه احساسی داشتید؟
تا قبل از آن عکس کمتر کسی مرا می‌شناخت اما حالا که با دوقلوها به تمرین می‌روم خیلی از مردم در خوزستان و حتی تهران مرا می‌شناسند و ابراز لطف می‌کنند. بچه‌ها را همسرم سر تمرین آورد و عكاس حاضر در مجموعه از ما عكس گرفت. این اولین عكس من با دوقلوهایم بود كه حالا یك سال و سه ماه دارند.
دوست دارید فرزندانتان راه شما را ادامه بدهند؟
اگر خودشان دوست داشته باشند چرا كه نه. من خوشحال هم می‌شوم. چون ورزش تأثیر بسیار خوبی در روحیه آن‌ها دارد و سعی می‌كنم این روحیه را به آن‌ها بدهم كه اگر از همین ابتدای زندگی‌شان سمت ورزش بروند، سبك زندگی بهتری خواهند داشت. امیدوارم كه آن‌ها آینده خوبی داشته باشند و عاقبت‌به‌خیر شوند.
یكی از بزرگ‌ترین دغدغه‌های من در حال حاضر داشتن یك كار و شغل است. این روزها خرج زندگى خیلی بالا است. من اصلاً دلم نمی‌خواهد كه تحصیلات داشته باشم، درس‌خوانده باشم، در انتخابی تیم ملی دوم شده باشم و هم‌زمان به اردوى تیم ملی وشو و داژبال دعوت شده باشم اما بیكار باشم. امیدوارم این مشكل من به‌زودی حل شود. نكته دیگری كه می‌خواهم بگویم این است كه من در حال حاضر در وزن 75 مسابقه می‌دهم اما احتمالاً وزنم را به 70 کاهش دهم. می‌توانم قول بدهم که در وزن 70 کیلوگرم در مسابقات جهانی بعدی شرکت کنم و مدال‌آور باشم. بنویسید منتظر مدال‌آوری من باشند چون با این كار به دوقلوهایم یاد می‌دهم كه در زندگی هیچ غیرممکنی وجود ندارد.
برگرفته از سایت: نینی سایت
دمتون گرم