والدین خانه‌دار: بررسی کلی

گزینش ماندن در خانه

برای بسیاری از والدینی که همراه با فرزندان خود در خانه می‌مانند، این تصمیم گزینه‌ی آسان و راحتی نیست. ما با در نظر گرفتن درآمد و رضایت کاری خود تصمیم می‌گیریم که آیا ماندن در خانه و مراقبت از فرزندانمان ارزش صرف‌نظر کردن از این مزایا – که مستلزم قربانی کردن خیلی چیزها است –  را دارد یا نه.
برای برخی از ما، این تصمیمی صرفا اقتصادی ا‌ست، برای دیگران کمبود امکانات مراقبت خوب از کودکان محرک اصلی است، در حالی که برخی دیگر می‌خواهند خود آن کسی باشند که نیازهای روزانه و در حال رشد کودک را برآورده می‌سازند. دلیل این گزینش هرچه باشد، باید بدانیم که ما تنها نیستیم: تقریبا  نیمی از خانواده‌ها ، دست کم در سالهای نخست زندگی کودک‌شان، این گزینه را انتخاب می‌کنند.
طبق سرشماری سال 2000، 48 درصد از کودکان زیر 2 سال – و 25 درصد از کودکان بین 3 تا 6 سال- تحت مراقبت والدین خود هستند. و در خانواده‌هایی که در آنها مادر شاغل است، 14 درصد از کودکان تحت مراقبت پدر قرار دارند.
اگر از هریک از والدین خانه‌دار بپرسید چرا چنین کاری می‌کند، پدران و مادران پاسخ مشابهی خواهند داد که شانس شریک شدن در دستاوردهای رشدی کودک خود برایشان ارزش زیادی دارد، و همچنین این که بدانند مسئول مراقبت از فرزند خود هستند نوعی احساس اطمینان در ایشان پدید می‌آورد.

نظر متخصصان چیست ؟

برخی متخصصان سالهای نخستین کودکی معتقدند که هیچ جایگزینی برای مراقبت و پرورشی که از جانب والدین تامین می‌شود وجود ندارد، مخصوصا اگر این جایگزین برنامه‌های ضعیف و کم هزینه‌ی مراقبت از کودکان باشد. و دو تحقیق که در سال 2003 منتشر شدند – یکی از آنها را موسسه‌ی ملی سلامت کودک و توسعه‌ی انسانی انجام داده بود و دیگری توسط موسسه‌ی رشد کودک دانشگاه مینسوتا انجام شد – نشان دادند که بچه‌هایی که تمام روز را تحت مراقبت روزانه می‌گذرانند در مقایسه با کودکانی که در خانه هستند دارای سطوح بالاتری از استرس و پرخاشگری هستند.
با این حال، دیگر مطالعات، مثل مطالعه‌ای که در سال 1999 در دانشگاه ماساچوست انجام شد، مخالف و عکس این مطلب را نشان دادند: کودکانی که تحت مراقبت روزانه خارج از خانه قرار دارند از لحاظ تحصیلی و اجتماعی نسبت به آنهایی که در خانه هستند مزیت‌های بسیاری دارند، مخصوصاٌ اگر والدین آنها خود کم‌سواد باشند یا تحصیلات کافی نداشته باشند. و تحقیقات متعددی که درباره رشد کودکان از جانب وزارت‌های ایالتی آموزش در مهدکودک‌ها به عمل آمده، نشان داده است که کودکان بهره‌مند از پرستار بچه یا آنهایی که پیش ‌دبستانی را گذرانده‌اند وقتی وارد مهد کودک می‌شوند از هر دو جنبه‌ی تحصیلی و اجتماعی عملکرد بهتری دارند.
اغلب متخصصان بر این عقیده‌اند که این کیفیت – و نه نوع – مراقبت است که اهمیت دارد. تحقیقات متخصصانی چون الیسون کلارک استوارت از دانشگاه کالیفرنیا در ایروین، نشان داده است که اگر والدین در بعدازظهرها و تعطیلات آخر هفته زمان و توجه متمرکزی به کودکان خود ابراز دارند، کودکان ایشان به همان اندازه‌ی آنهایی که به طور تمام وقت در خانه تحت مراقبت هستند رشد و توسعه خواهند داشت.
لذا گزینه‌ای را برگزینید که برای شما و خانواده‌تان بهترین باشد، و در مورد آن احساس گناه نکنید. و مطمئن شوید که خودتان – یا پرستاری که برمی‌گزینید – بهترین مراقبت را از کودک شما به عمل می‌آورید و مشوق رشد وی هستید.

پرسش‌های اصلی در مورد خانه‌داری

• مزایای آن چیست ؟
• معایب آن چیست ؟
• می‌توانم از پس آن بر بیایم ؟
• آیا راحت است ؟
• اگر دلم برای کار تنگ شد چه ؟
• آیا این کار شکل و پویایی رابطه‌ی من و همسرم را تغییر خواهد داد ؟
• چطور می‌توانم کاری کنم که این گزینه برای من جواب دهد ؟
• آیا می‌توانم در خانه کار کنم ؟

پی‌نوشت

اگر متقاعد شده‌اید که خود بهترین فرد برای مراقبت از کودک‌تان هستید، و وضعیت اقتصادی شما اجازه می‌دهد که با تکیه بر تنها یک منبع درآمد گذران ِ زندگی کنید، و آماده‌ی دادن هزینه‌های احساسی و اقتصادی لازم هستید، خانه‌داری احتمالا برایتان مناسب است. شما لذت و رضایت ناشی از مشاهده‌ی رشد و بالندگی کودک خود را به دست خواهید آورد و کودک نیز از مراقبتی عاشقانه و مسئول بهره‌مند خواهد شد.