اگر فرزند دیابتی دارید بخوانید

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روابط عمومی بنیاد بین المللی پیشگیری و کنترل دیابت با فرزندتان ارتباط برقرار کنید. مرز باریکی بین مراقبت صحیح و مراقبت آزار دهنده (بروز نگرانی و سردرگم کردن کودک) وجود دارد. چگونگی دست یافتن به تعادل مهم است. در زیر به برخی از راه‌ها برای صحبت کردن با کودک در مورد دیابت اشاره شده است:

هنگام گفتگو با کودک از کلمات و لحن عصبانی و قضاوتی استفاده نکنید. در مورد کلماتی که به کار می‌برید فکر کنید. به عنوان مثال، به جای قند خون “بد”، عبارت قند خون “بالا” را به کار ببرید. مراقب باشید فرزند خود را سرزنش نکنید بلکه به او کمک کنید تا دیابت خود را مدیریت کند.

در گوش دادن فعال مشارکت کنید. با اینکه گاهی دشوار است، اما بسیار مهم است که از نزدیک به نقطه نظرات و سوالات فرزندتان گوش دهید. به او بازخورد دهید تا مطمئن شوید حرف او را کامل درک کرده اید و با او ارتباط چشمی برقرار کنید.

با آرامش واکنش نشان دهید. کودکان و نوجوانان پاسخ های شما را به خاطر می‌سپارند و اغلب از واکنش منفی شما در آینده اجتناب می‌کنند. هنگامی که فرزند شما قند خونش بالاست؛ آرامش خود را حفظ کنید، بر روی راه حل مناسب تمرکز کنید و پیش بروید.

مراقب حالات منفی صورت خود باشید. وقتی که قند خون خارج از محدوده را می‌خوانید، سعی کنید نا امید و یا وحشت زده به نظر نیایید، کودک شما می‌تواند حالات چهره شما را بخواند و ممکن است احساس کند زمانی که قند خون او بیش از حد کم یا زیاد است از او نا امید شده اید. احساسات خود را به اشتراک بگذارید.

تنظیم واقع بینانه انتظارات. اشتباهات رخ خواهد داد و مدیریت کامل دیابت دیابت غیر ممکن است. اگر شما این را باور کنید، کار برای شما و فرزندتان سخت نخواهد بود. هنگامی که شما اهداف غیر واقعی را تنظیم می‌کنید، ممکن است فرزند شما چیزهایی را از شما پنهان کند. به عنوان مثال، بهتر است بدانید سطح قند خون همواره قابل کنترل نیست، اما هدف این است که کودک قند خونش را نزدیک به محدوده معین نگه دارد، به طوریکه که به تنظیم برنامه‌های زندگیش کمک کند.

با فرزندتان صادق باشید. اجازه دهید فرزندتان بداند که از شما حقیقت را خواهد شنید. اگر او احساس کند چیزهایی هست که او نباید داشته باشد، گفتن اینکه باید از آن اجتناب کند بهترین گزینه است. با همکاری یکدیگر مشکل را حل کنید.

با فرزندتان همدلی کنید. خود را جای فرزندتان قرار دهید. سعی کنید تصور کنید که او چه احساسی دارد. این احساسات ممکن است طیفی از ترس، غم، خشم، انکار و فرسودگی باشد.

سیاست درهای باز را داشته باشید. به فرزندتان بگویید به ایده‌ها و شکایت‌هایش هر زمان که بخواهد گوش خواهید داد. به او مجدد اطمینان دهید که در مورد هر چیزی که در ذهن خود دارد بیاید و با شما صحبت کند. شما می خواهید گوش دهید و هر قدر می‌توانید به او کمک می‌کنید.

منبع: سلامت نیوز