امروزه یکی از موضاعاتی که مادران بسیار در مورد آن حرف می زنند تقویت هوش نوزاد است و اینکه چطور میتوانند یک کودک باهوش تربیت کنند. در حالی که تنها بخشی از اتصالات 100 بیلیون سلول مغزی که بیشتر مربوط به تنفس، ضربان قلب و دیگر عملکردهای فیزیولوژیکی مربوط به بقا در زمان تولد ایجاد شده است، در 5 سال اول زندگی است که اتصالات ضروری مربوط به یادگیری تشکیل میشوند.
آنچه در 5 سال اول زندگی کودک اتفاق میافتد تاثیر بسزایی نه فقط بر مغز کودک بلکه بر تواناییهای یادگیری و رشد او دارد.
یکی از ابزار معروف تکنولوژی کودک هوشمند – ویدیوهای آموزشی بیبی انیشتین- نمره پایینی را در تحقیقاتی که برای سنجش تاثیرگذاری آن بر رشد مغز کودک کسب کرده است. این تحقیق که در مجله پزشکی کودکان منتشر شده است، نشان میدهد نه تنها این قبیل ابزارهای پرورش ذهنی کودک کارایی چندانی ندارند بلکه حتی ممکن است باعث کندی روند یادگیری کلمات شوند.
اما محققانی که در این تحقیق دخالت نداشتند عقیده دارند که ممکن است ویدیوها به خودی خود باعث این نتایج ناخوشایند نشوند بلکه چیزی که اهمیت دارد این است که این ویدیوها جایگزین والدین میشوند و این می تواند نتایج نامطلوب ایجاد کند.
واقعیت به همین سادگی است که هر دقیقهای که کودک در مقابل صفحه نمایش قرار داده میشود، به همان اندازه از ارتباط با مراقب آشنا و مورد علاقهاش محروم میشود و از آنجا که کودکان از بزرگسالان مورد علاقه شان الگوبرداری میکنند، این محرومیت میتواند آسیبزا باشد. والدین بهترین ابزار آموزش کودک هستند.
متخصصان معتقدند صحبت کردن، بازی کردن و به طور کلی توجه کردن به علایق کودک و استفاده از آنها برای پرورش کنجکاوی او، به شکل گیری ارتباطات مغزی کمک میکند که مغز کودک را برای رشد و تکامل تحریک میکند.
متخصصان عقیده دارند یکی از بهترین شیوههای آموزش خواندن نه برای کودک بلکه به همراه کودک است تا این فرایند یک تجربه تعاملی باشد که کنجکاوی و خلاقیت کودک را درگیر کند. اگر به جای درگیر کردن کودک در این فرآیند، کودک را به یک گیرنده منفعل تبدیل کنید، به تدریج از هدف دور خواهید شد.
علاوه بر ایفای نقش فعال در فرآیند یادگیری کودک، متخصصان عقیده دارند که عشق ورزی و غذا دادن به کودک هم میتواند تاثیرات جالبی بر قدرت مغز کودک بگذارد. بعضی از مراقبان باور دارند زمانی که کودک را روبه روی تلویزیون رها میکنند و او به آرامی و بدون کوچکترین سر و صدایی مینشیند به معنی این است که کودک راضی و خوشحال است. اما چیزی که خیلیها نمیدانند این است که کودک دارای اضطراب معمولا سکوت میکند و این سکوت مانع یادگیری میشود.
در حالی که متخصصان بر سر این موضوع که اسباب بازی میتواند وسیلهای مناسب برای رشد و تکامل تواناییهای مغزی کودک باشد، تعداد و تنوع بیشمار اسباب بازیها احتمالا باعث گیجی والدین میشود اما کلید انتخاب اسباب بازی و نوع فعالیتهای کودک توجع به مراحل رشد بیولوژیکی طبیعی کودک است. با این شیوه با زبان قابل فهم برای کودک حرف میزنید.
اسباب بازیهای ساده که مناسب سن کودک طراحی شدهاند را فراموش نکنید. کودکان بیشتر به صدا و حرکت علاقه دارند، بنابراین حتی تکان دادن یک جغجغه یا دسته کلید هم موجب تحریک آنها خواهد شد. با بزرگتر شدن کودک اسباب بازیهای بافتدار که بتوانند آنها را لمس کنند و فشار دهند مانند حیوانات پارچهای مناسب هستند.
در نه ماهگی از اسباب بازیهایی که بر اساس شکل مرتب میشوند و یا پازل استفاده کنید. پنهان کردن یک اسباب بازی که قبلا آن را به کودک نشان دادهاید و پیدا کردن آن توسط کودک هم جذاب است. این بازیها دارای عناصر غافلگیری هستند و به شکل گیری مفهوم پایداری شکل کمک میکنند.
هر نوع اسباب بازی که باعث تحریک کنجکاوی شود، به تعامل میان کودک و شی کمک کند یا با به کارگیری رنگها و فرمهای گوناگون به فرآیند آموزش کودک کمک کند، از امتیاز ویژهای برخوردار است و به افزایش هوش کودک کمک میکند.
نکتهای که باید به آن بسیار توجه کنید این است که هرگز نباید از کودک توقع داشته باشید چیزی بیشتر از آنچه که با توانایی بیولوژیکی او همخوان است را یاد بگیرد. این واقعیت کلید طراحی فعالیتهایی است که بدون تحت فشار قرار دادن کودک، او را در هر مرحله از رشد درگیر کرده و به هوش او کمک میکند.
برگرفته از سایت: نینی سایت