بی پریدین Biperiden

موارد مصرف بی پریدین

بیپریدین در درمان بیماری پارکینسون و علایم خارج هرمی ناشی از داروها ( غیر از اختلالات حرکتی دیررس ) تجویز می شود.

Formula: C₂₁H₂₉NO

مکانیسم اثر بی پریدین

این دارو با انسداد نسبی گیرنده های سیستم کولینرژیک مرکزی به برقراری تبادل فعالیت سیستم های کولینرژیک و دوپامینرژیک در عقده های بازال کمک می نماید. به علاوه تا حدودی دارای اثرات بیحس کنندگی موضعی و ضد هیستامین نیز می باشد. همچنین ممکن است اثر مختصری بر سیسم قلبی- عروقی و تنفسی نیز داشته باشد.

فارماکوکینتیک بی پریدین

دارو از راه خوراکی کاملاً جذب و در کبد متابولیزه شده و توسط کلیه‌ها دفع می‌گردد. اثر دارو 30-10 دقیقه پس از تجویز عضلانی آغاز می‌شود.

منع مصرف بی پریدین

در صورت وجود احتباس ادراری درمان نشده، گلوکوم با زاویه بسته، انسداد دستگاه گوارش و نزد کودکان زیر 3 سال نباید مصرف شود.

عوارض جانبی بی پریدین

خشکی دهان، اختلالات گوارشی، گیجی، تاری دید، احتباس ادرار، طپش قلب، افزایش حساسیت، عصبی شدن، توهم، خواب آلودگی، افت فشارخون ( با شکل تزریقی ) از عوارض جانبی دارو هستند.

تداخلات دارویی بی پریدین

استفاده همزمان این دارو با سایر داروهایی که دارای اثرات موسکارینی هستند، باعث عوارض جانبی چون خشکی دهان، احتباس ادرار، یبوست و منگی در سالمندان می گردد. داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای و مهار کننده های آنزیم MAO، داروهای ضد جنون دسته فنوتیازین ها، آنتی هیستامین ها، آمانتادین، دیسوپرامید از این جمله اند. بپریدین با ایجاد خشکی دهان، اثرات نیترات های زیر زبانی را کاهش می دهد. داروهای پاراسمپاتومیمتیک اثر بپریدین را کتوکونازول را کاهش داده و اثرات گوارشی سیزاپراید را نیز خنثی می کند.

هشدار ها بی پریدین

در صورت وجود بیماری قلبی- عروقی، نارسایی کبدی یا کلیوی، گلوکوم، انسداد روده و احتباس ادراری یا نزد سالمندان با احتیاط فراوان مصرف شود.

توصیه های دارویی بی پریدین

1- از قطع ناگهانی درمان پرهیز شود.
2- دارو می تواند بر انجام کارهایی همچون رانندگی که نیاز به مهار دارند تاثیر بگذارد.
3- از مصرف همزمان دارو با الکل یا سایر مضعف های CNS اجتناب گردد.

دارو های هم گروه بی پریدین

بنزتروپین – پروسیکلیدین – تری هگزی فنیدیل