كلرور آمونيوم به عنوان خلط آور، معمولاً در تركيب با ساير داروهاي خلط آور و ضدسرفه مصرف مي شود.كلرور آمونيوم سبب ايجاد ديورزگذرا و اسيدوز خفيف مي شود و سبب تسريع در دفع داروهاي بازي مي گردد. اين دارو در درمان آلكالوز متابوليت شديد و نيز حفظ PH اسيدي ادرار در درمان بعضي از اختلالات مجراي ادرار مورد استفاده قرار مي گيرد. اين دارو به منظور افزايش حلاليت يون هاي كلسيم و فسفات براي كنترل بيماران مبتلا به سنگهاي فسفاتي مجاري ادراري و همچنين افزايش يونيزاسيون كلسيم در تتاني ناشي از آلكالوز مصرف شده است.
كاتيون آمونيم توسط كبد به اوره تبديل شده و يك اتم هيدروژن آزاد مي گردد كه با يون بي كربنات، آب و گاز كربنيك توليد مي نمايد. آنيون كلرور با بازهاي ثابت در مايع خارج سلولي پيوند مي يابد. جايگزيني بي كربنات با كلرور باعث تغيير نسبت بي كربنات به اسيد كربنيك شده و اسيدوز ايجاد مي كند. همچنين با افزايش دفع الكتروليت ها و آب خارج سلولي، كلرور آمونيم سبب كاهش مايع خارج سلولي شده و جابجايي مايعاتي را كه سبب خيز شده اند، تسريع مي كند.
كلرور آمونيم پس از مصرف خوراكي به سرعت از مجراي گوارش جذب مي شود و در طول 6-3 ساعت جذب آن كامل مي شود. اين دارو در كبد متابوليزه و به اسيد كلريدريك و اوره تبديل مي شود.
اين دارو در بيماران مبتلا به عيب شديد كار كبد يا كليه و اسيدوز اوليه نبايد مصرف شود.
تحريك مخاط معده، ناراحتي معده، بي اشتهايي، تهوع، استفراغ و تشنگي، پس از مصرف خوراكي و به ويژه با مقادير زياد گزارش شده است. مقادير بسيار زياد اين دارو ممكن است سبب بروز اسيدوز و كمي پتاسيم خون شود.
Potassium-Sparing Diuretics:
غلظت یا اثرات سمی آمونیوم کلراید را افزایش می دهد به خصوص ریسک اسیدوز سیستمیک.
سایر تداخلات:
Alpha/Beta blockers، Amphetamines، Chlorpropamide، Mecamylamine، Salicylates
1. اين دارو در بيماران مبتلا به بي كفايتي ريه يا خيز قلبي بايد با احتياط مصرف شود.
2. پيگيري وضعيت بيماران از نظر علائم و نشانه هاي مسموميت با آمونيم در طول مصرف كلرورآمونيم، بايد صورت گيرد.
اين دارو بايد پس از غذا مصرف شود تا احتمال بروز عوارض گوارشي به حداقل برسد.
خسته نباشین تداخلات یعنی چی؟