این دارو در درمان فاز حاد حملات سردرد میگرنی بکار می رود. این دارو نبایستی به عنوان درمان پیشگیرانه بکار رود.
اثر تخفيف سردرد ميگرني ممكن است به علت كاهش فعاليت اعصاب سروتونرژيك باشد. اين دارو آگونيست اختصاصي گيرنده 5-HT1D ميباشد و احتمالا به علت انقباض عروق مغزي ناشي از تحريم اين گيرنده موجب كاهش سردرد حاد مي شود. همچنین اين دارو قادر به كاهش آزادسازي نوروپيتيدها و سايرميانجيهاي التهابي ميباشد و به همين علت خروج پروتئينهاي پلاسما از عروق را كاهش ميدهد.
حداکثر سطح پلاسمائی آن حدود 3-1 ساعت پس از مصرف خوراکی حاصل شده، فراهمی زیستی حدود 70% دارد. باند پروتئینی آن حدود 35% است.
75% دوز خوراکی آن از طریق ادرار و مابقی از طریق مدفوع دفع می شود. حدود 50-40% دوز دارو در ادرار و 5% آن در مدفوع بصورت تغییر نیافته دفع می شود. نیمه عمر حذفی آن در افراد سالم حدود 5/3 ساعت و در افراد دچار اختلال شدید کلیوی 7 ساعت است.
در قفسه سينه، اختلال در بلع، تهوع و استفراغ، تغيير در حس چشايي، واكنشهاي آلرژيك و آنافيلاكتيك، تشنج، اضطراب و تغييرات بينايي از عوارض جانبي مهم اين دارو هستند.
همزمان و تا 14 روز بعد از قطع مصرف مهار كننده منوآمين اكسيداز نبايد از آلموتریپتان استفاده نمود. مصرف همزمان اين دارو با ليتيم ،ضد افسردگيهاي سه حلقهاي و مهاركنندههاي اختصاصي برداشت سروتونين موجب ضعف ، تشديد رفلكسها، عدم هماهنگي ميگردد. مصرف ديهيدروارگوتامين ، ارگوتامين ومتيسراژيد همراه با اين دارو باعث تشديد اثر انقباض عروق ميشود.
1- در بیماران با اختلال شدید عملکرد کبدی نبایستی تجویز گردد و در بیماران با اختلال عملکرد کبدی خفیف تا متوسط نیز بایستی با احتیاط تجویز شود.
2- دوز آن بایستی در بیماران با اختلال عملکرد کلیوی شدید کاهش یابد.
3- بیماران دچار افزایش حساسیت نسبت به سولفونامیدها، با این دارو نیز می توانند دچار واکنش مشابه شوند.
1. قرص بايد به طور كامل بلعيده و از شكستن ، خرد كردن و جويدن آن خودداري شود.
2. در صورت دراز كشيدن بيمار در یک اتاق تاريک و ساكت، تأثير دارو بيشتر خواهد شد.
3. اگر با يك بار مصرف بهبودي حاصل نشد، از مصرف مقادير اضافي خودداري و بايد از داروهاي جايگزين استفاده شود. در صورت عود سردرد بعد از بهبودي اوليه ميتوان مقادير اضافي تجويز نمود.