بسیاری از پدر و مادرها فکر میکنند آموزش جنسی مسئلهای است که در مدرسه، باید توسط دیگران به فرزندشان آموزش داده شود. غافل از اینکه بیشترین کودکآزاریها، در سنین قبل از مدرسه اتفاق میافتد. کودکان ما، چه دختر و چه پسر درخطر تهاجم بیماران جنسی هستند. کودکآزارها معمولا افراد آشنایی هستند که ما آنها را میشناسیم. البته بههیچعنوان نباید از غریبهها غافل شد. مطلب چطور از کودکم در برابر پدوفیلها محافظت کنم، در اینباره بهتان کمک میکند.
بسیاری از والدین، این سوال را دارند که از چه سنی میتوانیم آموزش جنسی را شروع کنیم و دقیقا باید چه چیزهایی بگوییم. روشهای آموزش جنسی برای کودکان از 3سالگی تا پایان دبستان را به شما میگوییم.
برای اینکه درباره اعضای خصوصی صحبت کنید، ابتدا باید مفهوم را برای کودکانتان ساده کنید. مثلا میتوانید اینطور توضیح دهید: «همه ما وسایلی داریم که فقط برای خودمان است و کس دیگری نمیتواند از آن استفاده کند. مثل مسواک. این وسایل خصوصی هستند. اعضای خصوصی بدن همچنین وضعیتی دارند. یعنی همه آدمها در بدنشان اعضای خصوصی دارند ولی هر کس فقط میتواند به اعضای خصوصی بدن خودش دسترسی داشته باشد. به او بگویید مثلا وقتی به استخر میروی، جاهایی از بدنت که با مایو پوشانده میشود عضو خصوصی تو است. علاوه بر این به او بگویید گردن و لبها هم اعضای خصوصی هستند.
باید دقیقا به او بگویید که هیچکس اجازه ندارد اعضای خصوصی تو را ببیند و لمس کند چون این اندامها فقط مربوط به تو هستند و تو هم نباید جای خصوصی کسی را ببینی. به کودکتان یاد بدهید اگر کسی از او خواست که اندامهای جنسیاش را ببیند و یا تو اندامهای خصوصی او را نگاه کنی، باید قاطعانه نه بگوید و بدون اینکه بترسد، بلند داد بزند.
یک کودک تا قبل از دوران دبستان، باید اندام جنسی خود را بشناسد. بجای استفاده از اسامی این اندامها، میتوانیم از کلماتی مثل عضو خصوصی استفاده کنیم. مهمترین چیزی که کودک باید بداند این است که اندامهای جنسیاش در کجای بدنش قرار دارد. معمولا کودکان در سن دوسالگی به بعد کارکردهای همه اعضای بدن مثل گوش و چشم را میشناسند. در معرفی اعضای بدن به کودکان، میتوان از عروسک، اطلسهای پزشکی یا آینه استفاده کرد. یک روز پس از معرفی اعضای بدن مانند دست و پا و چشم و پرسیدن از کارکرد آنها، برای فرزندتان با عنوان کردن نام علمی عضو خصوصیشان، شروع به توضیح دادن کنید.
در حوزه تربیت جنسی اولین موضوعی که به کودک آموزش میدهیم، جنسیت است. شما بهعنوان پدر و مادر به فرزند خود میآموزید که شناختی از جنسیت خود داشته باشد. طبیعتا اینکه دختر هستند یا پسر را میدانند اما اینکه دختران و پسران چه تفاوتهایی باهم دارند را باید آموزش بدهید. میتوانید از تفاوتهای ظاهری شروع کنید و بعد بگویید همانطور که موها، لباس و ظاهر دختران و پسران باهم متفاوت است، عضو خصوصیتان هم باهم فرق دارد.
یکی از بهترین روشها برای تمرین تربیت جنسی، نقش بازی است. از او بپرسید اگر کسی خواست به اندام خصوصیاش دست بزند، یا لباسزیرش را ببیند، چهکار میکند؟ مطمئن شوید که همه راهکارهایی که به او یاد دادهاید را اجرا میکند. در زمان نقش بازی کردن حتما احساساتی که ممکن است فرزندتان موقع نزدیک شدن به یک غریبه داشته باشد را یادآوری کنید و با او تمرین کنید تا این احساسات مانع حفاظت او از اندا جنسیاش نشود. یکبار نقش فردی را بازی کنید که حریم خصوصی او مورد تجاوز قرارگرفته و واکنش لازم را انجام دهید و یکبار دیگر نقش فردی را بازی کنید که قصد دارد به حریم کودکتان نزدیک شود.
به کودکتان این اطمینان را بدهید که اگر با حرف یا رفتاری درباره مسائل جنسی مواجه شد، میتواند بدون هیچ ترسی این موضوع را با شما مطرح کند. کودکتان باید بداند این مسئله مثل یک راز بین پدر و مادر و بچهها میماند و بچهها باید در چنین مواقعی همهچیز را به پدر و مادرشان بگویند. بیمارانی که به کودکان پیشنهاد جنسی میدهند معمولا تهدید میکنند که اگر بچهها درباره این خواستههای جنسی آنها حرفی به کسی بزند، اتفاقات بدی برایشان میافتد. شما این اطمینان را به کودک خود بدهید که هیچکس نمیتواند او را تهدید کند. به او یادآوری کنید که شما همیشه او را دوست دارید و از او ناراحت نمیشوید.
کاملا صادقانه رفتار کنید و حالا که به او اطمینان دادید تا با شما حرف بزند واکنش هیجانی نشان ندهید و بجای سرزنش کردن، او را در آغوش بگیرید و از او تشکر کنید که این موضوع را با شما مطرح کرده است.
*ترجمه اینفوگرافیها: نیما پارسی
به او بگویید در این مواقع من را در جریان بگذار:
شاید با تمام این تفاسیر کودکان درباره ناگواریهای جنسی چیزی به شما نگویند. اما این مسئله حتما در رفتار آنها بروز پیدا میکند. مثلا گوشهگیر و بیاشتها میشوند. کابوسهای شبانه میبینند و نقاشیهای خط خطی میکشند. (بچههایی که مورد آزار جنسی قرارگرفتهاند معمولا بین پاها را خطخطی میکنند). همچنین باید عدم علاقه ناگهانی به یک نفر را جدی بگیرید. ممکن است کودک شما بهیکباره بگوید دوست ندارد یکی از اقوام یا دوستانتان را ببیند یا از مدرسه رفتن بیزار شده است.
مهمترین نکته این است که به هیچکس اطمینان صد در صد نداشته باشید. مورد اعتمادترین فرد برای کودک پدر و مادر هستند پس مراقبت از کودک خود را به کسی مثل همسایه، دوست و آشنا نسپارید.
برگرفته از سایت: نینی سایت