دستهایتان را خوب بشویید، سپس محل جراحت را بررسی کنید. اگر زخم خونریزی دارد، با یک باند یا حوله تمیز روی آن به طور مستقیم فشار بیاورید تا بند بیاید. (اگر پس از ده دقیقه فشار مستقیم خونریزی بند نیامد، کودک خود را به اورژانس برسانید.)
پس از توقف خونریزی، بررسی کنید که آیا شیشه، آشغال یا هرگونه جسم خارجی دیگر در زخم باقی مانده است یا خیر. اگر چیزی دیدید، سعی کنید آن را با جریان آب سرد بیرون بیاورید. اگر نتیجه نداد، با استفاده از موچین به دقت آن را خارج کنید.
سپس زخم را به آرامی با صابون و آب گرم خوب بشویید و با استفاده از یک پارچه تمیز به آرامی خشک کنید. اگر کودک اجازه نمیدهد زخمش را بشویید، از او بخواهید آن را در یک ظرف بزرگ پر شده از آب فرو ببرد ت تمیز شود.
فوت کردن روی زخم میتواند موجب آرام شدن کودک شود اما کار درستی نیست زیرا میتواند میکروبهای بیشتری، از جمله باکتریهای دهان را وارد آن کند.
این کار ضروری نیست اما استفاده از یک پماد آنتیبیوتیک، مانند Bacitracin پس از شستشو و خشک کردن زخم، میتواند موجب کاهش خطر بروز عفونت شود. از الکل صنعتی، پراکسید هیدروژن، ید یا مرکورکروم استفاده نکنید. این مواد نه تنها موجب افزایش درد کودک میشوند، بلکه ممکن است فرآیند ترمیم زخم را نیز کند کنند.
بریدگیها یا خراشهای کوچک اگر در معرض هوای آزاد قرار بگیرند، زودتر خوب میشوند؛ لذا میتوانید از باندپیچی صرفنظر کنید مگر اینکه زخم در منطقهای باشد که احتمال آلوده شدن آن یا کثیف کردن لباسهای کودک وجود داشته باشد.
برای بریدگیها و خراشهای عمیقتر، از یک چسب زخم معمولی استفاده کنید اما قبل از آن مطمئن شوید که پوست تمیز و خشک است. اگر روی یک بریدگی را میپوشانید، چسب زخم را به گونهای قرار دهید که پوست دو طرف بریدگی را به آرامی در کنار هم قرار دهد. مواظب باشید پانسمان آنقدر محکم نباشد که جلوی گردش خون را بگیرد.
هر روز پانسمان را بردارید (یا در صورت امکان، هر وقت که پانسمان خیس میشود) و وضعیت بهبود زخم را بررسی کنید. اگر پوست هنوز هم تازه به نظر میرسد یا زخم هنوز هم باز است، مجددا آن را پانسمان کنید.
پس از دلمه بستن یا بسته شدنِ محل بریدگی، دیگر نیازی به پانسمان نیست. اما اگر کودک دائم میخواهد دلمهاش را بکند، شاید بهتر باشد از پانسمان برای حفاظت از زخم استفاده کنید.
برخی از پزشکان توصیه میکنند که روی زخم در طول شب باز بماند تا کمی خشک شود. البته اگر جراحت شدید است یا احتمال دارد که لباسها یا بدن کودک را آلوده کند، بهتر است روی زخم را بپوشانید.
اگر کودک شما درد دارد، میتوانید یک مسکن مخصوص کودکان مانند استامینوفن یا ایبوپروفن کودکان به او بدهید. همان مقداری از دارو را مصرف کنید که روی برچسب آن نوشته شده است. هرگز به کودک خود آسپیرین ندهید زیرا میتواند در کودکانی که بیماری ویروسی دارند، یک مشکل نادر اما جدی به نام سندرم رایز (Reye’s Syndrome) ایجاد کند.
اگر پس از 10 دقیقه فشار محکم، خونریزی متوقف نشد، کودک را به اورژانس برسانید. همچنین اگر فکر میکنید کودک به بخیه نیاز دارد یا یک شیء خارجی (مثلا آشغال یا سنگریزه) در زخم گیر افتاده که نمیتوانید با اقدامات ذکر شده و براحتی آن را بیرون بیاورید، حتما او را به اورژانس ببرید.
از پزشک بخواهید تا همه جراحتهای روی صورت کودک را معاینه کند، زیرا جای بریدگیهای کوچک نیز میتوانند روی صورت باقی بمانند. همچنین اگر یک حیوان یا کودک دیگر فرزند شما را گاز گرفته و پوست او را پاره کرده است، او را نزد پزشک ببرید زیرا ممکن است به درمانی خاص نیاز داشته باشد.
برای زخمهای عمیقی که در اثر سوراخ شدن ایجاد میشوند یا بریدگیهایی که با اشیاء کثیف ایجاد شدهاند، پزشک مشخص خواهد کرد که آیا کودک به واکسن کزاز نیاز دارد یا خیر.
خواه پزشک زخم کودک شما را بررسی و معاینه کرده باشد یا خیر، شما باید جراحت را زیر نظر داشته باشید. اگر نشانههای عفونت (مثلا قرمزی، چرک، ترشح، ورم یا گرم شدن اطراف محل زخم) را مشاهده کردید، از پزشک بخواهید تا آن را معاینه کند. ممکن است برای درمان به آنتیبیوتیک نیاز باشد.
بریدگیهایی که عمیق و باز به نظر برسند، خصوصا اگر پوست لبههای بریدگی نامنظم شکاف خورده باشد، احتمالا به بخیه نیاز دارند. مواردی که احتمالا به بخیه نیاز دارند عبارتند از بریدگیهای روی صورت و روی قسمتهایی از بدن که عضله آنها کشیده است یا با حرکت سفت میشود، مثل کف دستها و انگشتها.
برای اینکه بخیه به بهترین نحو نتیجه دهد، جراحت کودک باید ظرف هشت ساعت پس از بریدگی (یا حتی زودتر)، بخیه شود تا از خطر بروز عفونت یا باقی ماندن جای زخم، پیشگیری شود. اگر در این باره شک دارید، از پزشک بخواهید تا زخم را معاینه نماید.
برگرفته از سایت: نینی سایت