آتروپين به عنوان فلج كننده جسم مژگاني براي اندازه گيري عيب هاي انكساري در كودكان به كار مي رود. اين دارو همچنين جهت درمان التهاب مجموعه عنبيه، جسم مژگاني و مشيميه و براي ايجاد گشادي مردمك چشم تجويز مي شود تا چسبندگي جسم مژگاني به كپسول عدسي را برطرف كرده يا از بروز مشكلات ناشي از بيماري جلوگيري گردد.
آتروپين يك داروي موسكاريني است كه از پاسخ عضلات اسفنگتر به عنبيه و عضلات تطابقي جسم مژگاني به تحريك استيل كولين، جلوگيري و باعث گشاد شدن مردمك چشم و فلج تطابق چشم ( فلج جسم مژگاني) مي شود.
مدت اثر اين دارو طولاني است و ممكن است تا 14 روز بعد از مصرف دارو باقي بماند.
سایر عوارض (درصد نامشخص)
قلبی عروقی: گرگرفتگی، افزایش فشارخون
سیستم اعصاب مرکزی: دلیریوم (روان آشفتگی)، تحریک پذیری، بی قراری
پوستی: درماتیت تماسی، خشکی پوست
گوارشی: خشکی دهان
چشمی: تاری دید، کاهش تولید اشک، تحریک چشم، ادم پلک، درد چشم، کونژنکتیویت پاپیلری، هراس از نور، سوزش چشم، کراتیت سطحی
تنفسی: خشکی گلو، دپرسیون تنفسی
مشخصات کلی تداخلات
– تشدید اثرات آنتی کولینرژیک
تداخلات رده X (پرهیز)
آکلیدینیوم، سیمتروپیوم، الوکسادولین، گلیکوپیرولات (استنشاق دهانی)، گلیکوپیرونیوم (موضعی)، ایپراتروپیوم (استنشاقی دهانی)، لووسولپیرید، مهارکنندههای مونو آمین اکسیداز، اوکساتومید، پتاسیم کلرید، پتاسیم سیترات، پراملینتید، روفناسین، تیوتروپیوم، اومکلیدینیوم
کاهش اثرات داروها توسط آتروپین (چشمی)
مهارکنندههای استیل کولین استراز، عوامل معدی رودهای (پروکینتیک)، ایتوپرید، لووسولپیرید، نیتروگلیسیرین، سکرتین
کاهش اثرات آتروپین (چشمی) توسط داروها
مهارکنندههای استیل کولین استراز
افزایش اثرات داروها توسط آتروپین (چشمی)
عوامل آنتی کولینرژیک، فراوردههای حاوی کانابینوئید، سیمتروپیوم، کلوزاپین، الوکسادولین، گلوکاگون، گلیکوپیرولات (استنشاقی دهانی)، میرابگرون، آگونیست های اوپیوئیدی، پتاسیم کلرید، پتاسیم سیترات، راموسترون، روفناسین، دیورتیک های تیازیدی و غیر تیازیدی، تیوتروپیوم، توپیرامات
افزایش اثرات آتروپین (چشمی) توسط داروها
آکلیدینیوم، آمانتادین، فرآوردههای حاوی سم بوتولینوم، کلرال بتائین، گلیکوپیرونیوم (موضعی)، ایپراتروپیوم (استنشاقی دهانی)، میانسرین، مهارکنندههای مونو آمین اکسیداز، اوکساتومید، پراملینتید، اومکلیدینیوم
تداخل با غذا
ذکر نشده است.
1. بيماران سالخورده نسبت به مصرف آتروپين حساسيت بيشتري دارند و احتمال بروز واكنش هاي سيستميك در آنها بيشتر است.
2. در بيماران مبتلا به گلوكوم اوليه يا بيماراني كه زمينه پيدايش گلوكوم با زاويه بسته در آنها وجود دارد، با احتياط فراوان تجويز شود.
1. اين دارو ممكن است تاري ديد يا حساسيت به نور ايجاد كند.
2. براي جلوگيري از جذب سيستميك، درموقع مصرف قطره آتروپين و تا 2-1 دقيقه بعد از آن، انگشت خود را روي مجراي اشكي(گوشه داخلي چشم) فشار دهيد.
دیپی وفرین – تروپیکامید-چشمی – هماتروپین – سیکلوپنتولات