عفونت‌های واژن در بارداری خطرناک هستند؟

عفونت های واژن از بیماری های شایع در سنین بارداری و در زنان باردار است. به صورت طبیعی انواعی از باکتری ها و موجودات زنده دیگر مثل قارچ ها در واژن زندگی می کنند، اما در شرایط مساعد برخی از این موجودات زنده به طور غیرطبیعی رشد کرده و منجر به عفونت های واژن در بارداری می شوند که نشانه بیشتر این عفونت ها ترشحات غیرطبیعی واژن است. در زمان بارداری ترشحات سفید رنگ در واژن به صورت طبیعی دیده می شود و از طرفی اغلب عفونت های واژن به جنین آسیبی نمی رسانند، پس توصیه می شود این بیماری ها زمانی درمان شوند که علائم واضح بیماری بروز کند و نیازی به آزمایش و بررسی های اولیه ( قبل از بروز علائم) در تمامی زنان باردار نیست.
 

عفونت قارچی در بارداری

از عفونت های شایع واژن در زمان بارداری، عفونت قارچی یا کاندیدیا است که علامت مهم آن خارش و سوزش ناحیه واژن است که می تواند همراه با ترشحات پنیری به رنگ سفید باشد. این بیماری به دلیل تغییر اسیدیته واژن درزمان بارداری شایع است و به رغم درمان، امکان عود و تکرار آن در ادامه بارداری وجود دارد. خوشبختانه این بیماری موجب هیچ مشکل خاصی در روند بارداری یا جنین نمی شود و درمان های معمول آن هم (مثل پماد کلوتریمازول) برای جنین بی خطرند.
 

عفونت باکتریایی در بارداری

از عفونت های دیگر شایع در زنان سنین باروری عفونت با باکتری هاست که علت آن مجموعه ای از انواع باکتری هاست و نشانه مهم آن ترشحاتی خاکستری با بوی بد ماهی است. این عفونت می تواند موجب زایمان زودرس شود، بنابراین قبل از شروع بارداری باید درمان شود و از داروهایی که برای درمان آن استفاده می شود می توان «مترونیدازول» را نام برد.

عفونت تریکومونا در بارداری چیست؟

عفونت شایع دیگر تک سلولی ای به نام «تریکومونا» است که نشانه شایع آن خارش و سوزش واژن همراه با ترشحات کف آلود است. این عفونت می تواند از راه تماس جنسی منتقل شود، پس همسران این بیماران نیز باید درمان شوند. این عفونت هم آسیبی به جنین یا روند بارداری وارد نمی کند.

زگیل تناسلی در بارداری

از مشکلات دیگری که زنان جوان با آن روبه رو هستند و در دوران بارداری می تواند تشدید شود، زگیل ناحیه تناسلی است.این بیماری که توسط انواعی از ویروس های خانواده اچ پی وی منتقل می شود، به صورت ضایعات نخ مانند یا پهن متعدد در ناحیه خارجی تناسلی بروز می کند که می تواند در ناحیه داخلی و روی دهانه رحم هم موجود باشد. این ضایعات در دوران بارداری تشدید شده و بزرگ تر و تعداد آنها زیادتر می شود. در مورد روش درمان بر اساس تعداد ضایعات و محل آنها تصمیم گیری می شود، اما از همه مهم تر این است که روش درمان به جنین آسیبی وارد نکند، چون برخی داروهایی که برای درمان به کار برده می شود در دوران بارداری نباید مورد استفاده قرار گیرد.