درد دل‌های مربی/ اول برای خودمان کاری بکنیم بعد فرزندان‌مان!

نی‌نی سایت: کاش می‌شد قبل از مادری کردن برای بچه‌هایمان کمی تمرین مادری کردن برای خودمان داشته باشیم. آن وقت نگاهی می‌انداختیم به همه حسرت‌های کودک درون‌مان و مثل یک مادر مهربان و متعهد، نوازش و مسوولیت احساس او را به عهده می‌گرفتیم. اجازه ابراز وجود به کودک درون‌مان می‌دادیم و سعی می‌کردیم تا تمام احساس غیر خوبش را با اقدام و عملی در مورد خود او تعدیل کنیم. کاش برای خودمان مادری می‌کردیم.
شاید در این صورت تبدیل به مادرهایی نمی‌شدیم که در قالب دلسوزی، تمام توقعات برآورده نشده خودمان را از فرزندان‌مان بخواهیم و خیلی ظریف و غیرمحسوس آنچه قرار بود بشویم را به آنها تحمیل کنیم.

اکثر مواقع موقع ثبت نام کودکان به خصوص در مقطع مهد کودک به مادران ظاهرا مسوول و عاشقی برمی‌خوریم که عدم شناخت آنها نسبت به خودشان سبب شده فرزندان‌شان را نیز سرگردان کنند. بچه‌هایی که بی‌علاقه و بی‌انگیزه از این کلاس به آن کلاس کشیده می‌شوند و باید بار بهترین بودن را در همه کلاس‌ها برای رضایت والدین خود تحمل کنند. کلاس‌هایی که اولویت انتخاب‌شان نه نیاز آنها که سایه‌های حسرت کودکی مادران‌شان بوده است. از آنجایی که همیشه عرضه و تقاضا با هم نسبت مستقیم دارند. فعالیت‌های مهدکودک‌ها از بازی هدفمند و گل بازی و بازی‌های دسته جمعی که جنبه خلاقیتی و مهارت‌های حرکتی دارند می‌روند به سمت کلاس‌های آموزشی و زبان‌آموزی. کم کم همان طور که در دبستان و دبیرستان در عمل پرورش از آموزش و پرورش خط خورد در مهد کودک‌ها نیز پرورش جای خود را به آموزش مطلق خواهد داد. چون برای مادران آموزش‌هایی ارزشمند است که قابل ارزیابی کمیتی است و دیدن پیشرفت‌های کمی رضایت‌بخش‌تر است تا حوصله کردن برای مسیری شدن کلاس‌های طولانی‌مدت مهارت‌های زندگی و شاهد پیشرفت کیفی بودن کودکان. کما اینکه من مادر ترجیح می‌دهم فرزندم کلاسی برود که خودم یک زمانی دوست داشتم بروم و حتی هنوز هم نیازی در خود برای آموزش مهارت‌های زندگی و اجتماعی نمی‌بینم.
باید پذیرفت که خلا آموزش مهارت‌های اجتماعی در سنین پایین یا حتی در سنین بالاتر به عوامل مختلفی بستگی دارد که مهمترین آنها عدم توجه مادران به این امر مهم است. من بارها شاهد کلاس‌های خالی کودکان در دوره‌های مهارت‌های زندگی و هوش هیجانی در مقابل کلاس‌های پر از بچه زبان فرانسه و انگلیسی بوده‌ام تنها به این دلیل که مادران تشخیص می‌دهند حالا که خود به زبان‌های خارجی تسلط ندارند، کودکان‌شان را در این خصوص تقویت کنند. اگرچه در واقع حتی این اقدام هم مادر را از حس غیرخوب کودک درونش که سعی در سرکوبش دارد جدا نمی‌کند و موجب نارضایتی دواری خواهد شد. کلاس دیگری و…
کاش برای خودمان کاری بکنیم. فرزندان ما آنچه ما هستیم خواهند شد نه آنچه ما می‌خواهیم. از خود بخواهیم هر آنچه را از آنها می‌خواهیم.

فرزانه.د/ آموزشگر مهارت‌های زندگی