بپوتاستینیک آنتاگونیست انتخابی و غیر خواب آور گیرنده هیستامینی نوع 1 (H1) می باشد.
داروی بپوتاستینیک اثر خود را از طریق مهار عملکرد و جلوگیری از رهاش هیستامین اعمال می کند. هیستامین، ماده ای در بدن است که باعث بروزعلائم آلرژیک می شود.
بپوتاستین در چشم پزشکی برای درمان خارش چشم ها ناشی از التهاب آلرژیک ملتحمه مورد استفاده قرار می گیرد.
کانژانکتیویت آلرژیک (التهاب ملتحمه چشم) زمانی به وقوع می پیوندد که در اثر تماس با آنتی ژن,واکنش های افزایش حساسیت نوع 1 در بدن فعال شود. به دنبال تماس با آلرژن, ماست سل های سطح ملتحمه چشم دگرانوله شده و هیستامین آزاد می شود. در نتیجه رهاش هیستامین، علائمی مانند خارش دیده می شود.
داروی بپوتاستینیک برای کمک به رفع خارش چشم ها از طریق سه مکانیسم عمل می کند که عبارتند از: آنتاگونیزه کردن گیرنده هیستامینی نوع 1, پایدار سازی غشای ماست سل ها و مهار مهاجرت ائوزینوفیل ها به بافت التهاب یافته و در نهایت از آسیب بافتی و بدتر شدن التهاب آلرژیک چشم ها جلوگیری می شود.
بپوتاستین یک آنتاگونیست انتخابی و غیر خواب آور گیرنده هیستامینی نوع 1 می باشد . این دارو متعلق به نسل دوم خانواده پیپریدین ها می باشد. داروی بپوتاستین باعث پایداری غشای ماست سل ها و مهار مهاجرت ائوزینوفیل ها به بافت های ملتهب می شود. علاوه بر این، بپوتاستین تداخلی با گیرنده های سروتونین، موسکارین، بنزودیازپین و گیرنده های بتا آدرنرژیک ندارد، در نتیجه عوارض جانبی مانند خشکی دهان هم دیده نمی شود.
جذب: جذب سیستمیک اندکی دارد
فرم خوراکی: فراهمی زیستی بالا
فرم موضعی: فراهمی زیستی اندک
اتصال پروتئینی: حدود 55 درصد
نیمه عمر : نیمه عمر حذف: 2.5 ساعت
متابولیسم: متابولیسم اندکی از طریق آنزیم های سیتوکروم دارد
دفع: کلیوی ( 75 – 90 درصد )
خارش چشم
قطره چشمی بپوتاستین برای درمان علامتی خارش چشم ها (دگرانوله شدن ماست سل های القا شده توسط ایمونوگلوبولین E ) ناشی از کانژانکتیویت آلرژیک به کار می رود.
یک قطره دو بار در روز چکانده شود
یک قطره دو بار در روز چکانده شود
حساسیت به دارو
سردرد , تحریک چشم , ناراحتی چشمی , اختلال چشایی , تورم قسمت های داخلی بینی و گلو
تداخلات شناخته شده ای از این دارو وجود ندارد.
C ( داروهای گروه C فقط باید با تجویز پزشک مورد مصرف قرار بگیرد. خطرات ناشی از مصرف این گروه از داروها هنوز رد نشده است و یا اینکه مطالعات انسانی انجام نشده است و پزشک زمانی که احساس کند فواید مصرف این گروه از داروها از مضرات احتمالی آن بسیار بیشتر است و مصرف آن برای بیمار ضروری است تجویز انجام میدهد. )
اولوپاتادین , پرومتازین , دیمن هیدرینات , سیپروهپتادین , سیناریزین , هیدروکسی زین , کلرفنیرامین , کلماستین , آزلاستین , سیکلیزین , بنزتروپین , آنتازولین