برای بچه‌دار شدن یک عمر فرصت نیست!

آرزوهای شغلی، مسائل اقتصادی و درمان‌های رو به گسترش باروری زمان‌بندی ما برای بچه‌دار شدن را تغییر داده‌اند.
زمانِ پدر و مادرهای ما این‌طور بود که دخترها به محض اینکه دبیرستانشان تمام می‌شد و پسرها هم بلافاصله بعد از خدمت ازدواج می‌کردند و به یک سال نرسیده، صاحب اولین فرزند می‌شدند. بعد از آن هم به هر تعدادی که می‌خواستند بچه به دنیا می‌آوردند تا جایی که وقتی زن به سی سالگی می‌رسید چند فرزند قد و نیم قد داشت.
ولی حالا قضیه فرق کرده است و زوج‌های جوان کمتر تمایل به بچه‌دار شدن دارند و اغلبِ زنان، مادر شدن را به بعد از سی سالگی موکول می‌کنند. دلایل زیادی هم برای این تصمیم دارند از جمله اهمیت موفقیت تحصیلی و شغلی و… . این تغییرات فرهنگی-اجتماعی به علاوه‌ی افزایش علم باروری این تصور را ایجاد کرده است که در هر سنی به سادگی می‌شود بچه‌دار شد!

خانم عزیز! شما چقدر از باروری‌تان می‌دانید؟

بسیاری از زنان فکر می‌کنند که از باروری‌شان آگاهی کافی دارند اما واقعیت آن است که اغلب آنها چیز زیادی در این ارتباط نمی‌دانند. برای مثال خیلی‌ها نمی‌دانند که حدود نیمی از زنان بالای سی و پنج سال برای باردار شدن نیاز به مداخله پزشکی دارند. یا بسیاری دیگر فکر می‌کنند که بین بیست و پنج تا سی و چهار سالگی باید برای بررسی وضعیت باروری‌شان به پزشک مراجعه کنند در حالی که از قبل از بیست و پنج سالگی باید به این مسئله توجه بشود؛ مخصوصاً خانم‌هایی که شرایط ویژه‌تری مانند یک تخمدان، اندومتریوزیس یا سابقه خانوادگی یائسگی زودهنگام دارند.

همیشه پای زن در میان نیست!

گاهی هم تأخیر در بچه‌دار شدن به خواسته زن مربوط نیست و این شوهر است که تمایلی به بچه‌دار شدنِ به موقع ندارد؛ مانند برخی از آقایان امروزی که از قبل از ازدواج درباره اینکه مثلاً تا ده سال اول زندگی بچه نمی‌خواهند با همسران‌شان اتمام حجت می‌کنند! احتمالاً این گروه از آقایان دو نکته مهم را از قلم انداخته‌اند؛ اول اینکه هیچ زنی از جمله همسر ایشان برای مادر شدن یک عمر فرصت ندارد و چه بسیارند زوج‌هایی که با این تصور اشتباه سال‌های طلایی برای فرزنددار شدن به صورت طبیعی و با کمترین استرس و دردسر را از دست داده‌اند؛ و دوم اینکه شاید طولانی‌تر بودن فرصت باروری مردان نسبت به زنان این تصور اشتباه را در آنها ایجاد کرده است که مردها به اندازه عمرشان برای پدر شدن فرصت دارند و یا پدر شدن در سنین بالاتر هیچ خطری برای سلامت فرزندان آنها ندارد. این آقایان محترم باید بدانند که بر اساس مطالعات جدید، به دلیل تغییر در سبک زندگی و مسائل متعدد دیگر، تعداد کل اسپرم در مردان نسبت به گذشته کاهش پیدا کرده است و این یعنی آنکه شاید شما هم برای پدر شدن یک عمر فرصت نداشته باشید! به علاوه بر اساس تحقیقات، احتمال ابتلای فرزندان مردانی که بعد از چهل سالگی پدر می‌شوند به اختلالاتی جدی مانند اوتیسم، اسکیزوفرنی و اختلالات ژنتیکیِ نادر بیشتر از مردانی است که در سنین پایین‌تر صاحب فرزند می-شوند.

آیا عاقل کند کاری…؟

پیشرفت در علم باروری و اخبار روزافزون زوج‌هایی که در سنین بالاتر صاحب فرزند شده‌اند این تصور را در بعضی از زن و شوهرها ایجاد کرده است که به سادگی می‌توانند در سال‌های بعدی هم بچه‌دار بشوند. اما واقعیت آن است که فرایند بچه‌دار شدن از طریق شیوه‌های جدید علمی، کار ساده‌ای نیست چون:
اولاً اینکه از هر سه زوجی که سن زن بالاتر از سی و پنج سال است، یک زوج در معرض ناباروری قرار دارد که از این تعداد، نیمی درصدد درمان برمی‌آیند. از بین این افراد هم فقط پنجاه درصد صاحب فرزند می‌شوند.
دوماً ناباروری یکی از دردناک‌ترین تجربه‌های روانی است، به خصوص اگر به خاطر تعلل در بچه‌دار شدن به آن دچار شده باشید که باید علاوه بر احساس استرس، خود-سرزنشی و احساس گناه را هم تحمل کنید.
و سوم اینکه شیوه‌هایی که شما توان باروری طبیعی‌تان را فدای آنها می‌کنید، بسیار پر هزینه‌اند.
پس لطفاً همین حالا بهترین تصمیم را بگیرید!

آیا برای بچه دار شدن آماده ایم؟