برای اینکه کودکم صبحانه بخورد چه کار کنم؟

 تنوع غذایی نیز نقش موثری در تحریک اشتهای کودکان دارد و باید متنوع‌ترین غذاها برای صبحانه در نظر گرفته شود. بنابراین چه خوب است که والدین اگر هم خودشان تمایلی به خوردن شیربرنج، خوراک لوبیا، عدسی، فرنی، حلیم، آش شله‌قلمکار، تخم‌مرغ آبپزشده و… ندارند ولی برای کودکشان این نوع غذاها را تهیه کنند و در طول هفته در وعده صبحانه آن‌ها بگنجانند تا به این ترتیب تمام گروه‌های غذایی را مصرف کنند.

سن دو تا شش سال، سنی است که بیشتر کودکان دچار مشکل حساسیت در انتخاب غذا هستند و برخی از آن‌ها هم به دلیل هله‌هوله‌خوری تمایلی به صرف غذا ندارند. مشکل اغلب والدین در این سنین بدغذایی فرزندشان است و گاها برخی از آن‌ها از این مشکل کودکشان به ستوه آمده‌اند. با آنکه بارها متخصصان تغذیه تاکید کرده‌اند ذائقه کودک در دو سال اول زندگی شکل می‌گیرد و بعد از شروع تغذیه تکمیلی به تدریج باید تمامی گروه‌های غذایی را در برنامه غذایی کودک گنجاند تا طعم و مزه انواع غذاها را بچشد و به آن عادت کند، ولی متاسفانه این امر خیلی جدی گرفته نمی‌شود و طبیعی است که پس از آن با جملاتی این‌چنینی کودک مواجه شوید که من گوشت دوست ندارم، هویج یا قارچ نمی‌خورم، این غذا چیه من اینو نمی‌خوام و…. این مساله زمانی بدتر می‌شود که کودک وزن‌گیری خوبی نداشته باشد و در سنین رشد املاح و ریزمغذی‌های موردنیاز بدن را دریافت نکند. 

اگر کودک شما هم مشکل حساسیت در انتخاب غذا دارد و دامنه انتخاب غذایی او محدود است، توصیه‌های دکتر پیام فرح‌بخش را برای شکل‌گیری بهتر ذائقه کودک و تمایل او به خوردن غذا به کار بگیرید. در این مبحث صرفاً به توصیه‌های برای ترغیب کودک به خوردن صبحانه پرداخته می‌شود. دکتر فرح‌بخش، متخصص تغذیه و رژیم‌درمانی معتقد است اغلب ما بزرگسالان شاید به دلیل مشغله ذهنی و انجام روتین برخی کارها که به شکل عادت شده، فراموش می‌کنیم رنگ و لعاب بشقاب و لیوان و موادخوراکی تا چه حد می‌تواند روی کودک تاثیرگذار باشد و تمایل او به خوردن غذا را افزایش دهد. از طرفی دیگر، از این مساله هم غافل هستیم که در دنیای کودکان، لقمه‌های آماده کوچک و تزیین‌شده نان با پنیر و گردو یا پنیر و خیار و گوجه‌فرنگی یا حتی ساندویج تخم‌مرغ بیش از نان و پنیر و گردویی که در بشقاب بر سر سفره صبحانه گذاشته می‌شود، برای کودک جذابیت دارد و او را به خوردن صبحانه ترغیب می‌کند. 

به گفته وی تنوع غذایی نیز نقش موثری در تحریک اشتهای کودکان دارد و باید متنوع‌ترین غذاها برای صبحانه در نظر گرفته شود. بنابراین چه خوب است که والدین اگر هم خودشان تمایلی به خوردن شیربرنج، خوراک لوبیا، عدسی، فرنی، حلیم، آش شله‌قلمکار، تخم‌مرغ آبپزشده و… ندارند ولی برای کودکشان این نوع غذاها را تهیه کنند و در طول هفته در وعده صبحانه آن‌ها بگنجانند تا به این ترتیب تمام گروه‌های غذایی را مصرف کنند. در حال حاضر از روی تکرار و عادت، سفره صبحانه شامل نان، پنیر، کره، خامه و عسل یا انواع مرباست و کمتر در این وعده غذایی از غذاهای نامبرده و حتی خیار و گوجه‌فرنگی و سبزیجات دیگر استفاده می‌شود. علاوه بر این، یک لیوان آب پرتقال تازه نیز اشتهای کودک را برای خوردن صبحانه افزایش می‌دهد. 

این عضو هیات علمی دانشگاه در ادامه به والدینی که فرزند زیر شش سال دارند، توصیه کرد که میز صبحانه به ذائقه خود والدین چیده نشود و اگر پدر یا مادر مثلاً علاقه‌ای به خوردن شیر ندارند، دلیل بر این نیست که کودک هم چنین عادت غذایی داشته باشد. وی همچنین یادآور شد کودکان بدغذا، والدین بدغذایی هم دارند و اگر پدر و مادری همه غذاها را بخورند، کمتر با حساسیت کودک در انتخاب غذا روبرو خواهیم بود. به گفته فرح‌بخش اگر والدین علاقه‌ای به مصرف غذای خاصی ندارند، نباید این مساله را در حضور کودک مطرح کنند چون با بیان این مساله، این آموزش را به فرزندشان می‌دهند که این غذا بد است و نباید آن را خورد و متاسفانه گاها والدین ناخودآگاه بی‌آنکه بدانند با گفتن این حرف‌ها، پیام‌هایی را به کودک می‌رسانند که ذائقه او را تغییر می‌دهد مثلاً چون مادر تمایلی به خوردن گوشت قرمز ندارد، در حضور کودک مدام عنوان می‌کند که اصلاً گوشت قرمز دوست ندارم و کودک از حرف‌های مادر این پیام را دریافت و در وجود خود نهادینه می‌کند که او هم گوشت دوست ندارد!

این متخصص تغذیه و رژیم‌درمانی همچنین تاکید کرد در حال حاضر اغلب کودکان به‌خصوص زیر شش سال صبح‌ها دیر از خواب بیدار می‌شوند که همین مساله هم می‌تواند دلیلی بر بی‌تمایلی آن‌ها به خوردن صبحانه باشد و بهتر است که والدین صبح‌ها سر ساعات مشخصی کودک را از خواب بیدار کنند و از او بخواهند که حتماً صبحانه بخورد. دکتر پیام فرح‌بخش در نهایت توصیه کرد که والدین نباید کودک را به حال خود رها کنند چون اگر کودکی طعم انواع غذاها را تا سن دو سالگی امتحان نکند، بعد از آن کمی سخت است که بخواهید ذائقه کودک را به خوردن آن عادت دهید به‌خصوص از سن دو تا 4 سالگی که جزو سنین لجبازی کودکان هم محسوب می‌شود و کار کمی دشوارتر خواهد شد. بنابراین باز هم تاکید می‌شود والدین سعی کنند همه گروه‌های غذایی را جداگانه تا قبل از دو سالگی به کودک بدهند تا ذائقه او به طعم و مزه انواع خوراکی‌ها عادت کند.

منبع: سلامانه