اسپارژیناز Asparaginase

موارد مصرف اسپارژیناز

آسپاراژیناز در درمان لوسمی حاد لنفوسیتیک به کار می رود. همچنین در درمان لوسمی حاد میلوسیتیک و میلومنوسیتیک، لنفوماهای هوچکینی و غیر هوچکینی و ملانوسارکوما مصرف شده است.

Formula: C₁₃₇₇H₂₂₀₈N₃₈₂O₄₄₂S₁₇

مکانیسم اثر اسپارژیناز

آسپاراژیناز آنزیمی است که باعث تجزیه آسپاراژین به اسید آسپارتیک و آمونیاک می شود. بعضی از سلول های بد خیم بر خلاف سلول های سالم بدن قادر به سنتز آسپاراژین نیستند. آسپاراژیناز در سنتز پروتئین، DNA مداخله می کند.

فارماکوکینتیک اسپارژیناز

به میزان خیلی کم از سد خونی- مغزی عبور می کند. توسط سیستم رتیکولواندوتلیال متابولیزه می شود. نیمه عمرتزریق عضلانی آن 49-39 ساعت و تزریق وریدی 30-8 ساعت می باشد. 33-23 روز بعد از قطع درمان، دارو دوباره در خون ظاهر می شود.

منع مصرف اسپارژیناز

در صورت وجود یا سابقه پانکراتیت، نباید مصرف شود.

عوارض جانبی اسپارژیناز

واکنش های حساسیتی و آنافیلاکسی، کاهش فاکتورهای انعقادی پلاسما، سمیت کبدی( از جمله تغییرات چربی)، التهاب لوزالمعده، تهوع، استفراغ و دپرسیون CNS از عوارض جانبی مهم و نسبتاً شایع دارو هستند.

تداخلات دارویی اسپارژیناز

دارو با وینکریستین، گلوکوکورتیکوئیدها یا کورتیکوتروپین، آلوپورینول، کلشی سین، متوترکسات، انسولین یا داروهای خوراکی کاهش دهنده قند خون تداخل دارد.

هشدار ها اسپارژیناز

در صورت بروز پانکراتیت، درمان با دارو باید برای همیشه قطع شود.

توصیه های دارویی اسپارژیناز

با توجه به احتمال بروز واکنش حساسیت مفرط به دارو، قبل از اولین تجویز و مواقعی که یک هفته یا بیشتر بین دو تزریق فاصله می باشد، انجام آزمون داخل جلدی توصیه نمی شود.

دارو های هم گروه اسپارژیناز

پمبرولیزومب –  آبارلیکس – گوسرلین –  هیسترلین – لئوپرورلین – تریپتورلین – اورولیموس – تورمیفن – توسیتومومب – تراستوزومب – وین بلاستین – وین کریستین – وینورلبین – آلمتوزومب – آلترتامین –  اناستروزول – آزاستیدین –  بواسیزومب – دسیتابین –  دوکسوروبیسین –  اپی روبیسین –