از 9 ماهگی به بعد

 9 تا 12 ماهگی را دقیقا می توان دوره (( پیش – نوپایی )) نامید. در جشن تولد یکسالگی، حتی کودکانی که هنوز راه نیافتاده اند، سعی دارندبه آنهایی که راه افتاده اند نگاه کنند و حرکات آنها را انجام دهند. رشد سریع دوران کودکی کاهش می یابد، صورتشان لاغرتر می شود و توانایی آنها در دفاع از حق خود، حرکت کردن و ارتباط برقرار کردن، قوی تر و بیشتر می شود.

اکنون بازیهایی که بویژه موجب پیشرفت مهارتهای حرکتی درشت- چهار دست و پا راه رفتن، بالا کشیدن خود به قصد ایستادن، تاتی کردن تا آنطرف اتاق یا بالا رفتن او می شود- مورد توجه اش قرار می گیرند، زیرا حرکت کردن هدف اصلی اوست. مهارتهای حرکتی ظریف نیز به همان ترتیب نیز برای او حائز اهمیت است. به طور مثال، ممکن است بخواهد مرتبا کتابی را ورق بزند و یا تعدادی از کتابهای خود را روی هم بچیند. برای بسیاری از کودکان، این کار، شروع مرحله (( این کار را خودم انجام می دهم)) است. البته او نمی تواند این مطلب را به زبان بیاورد، اما احتمالا سعی در انجام کارهایی دارد که چند ماه پیش برایش غیرممکن به نظر رسیده است.

به همین دلیل کودکانی که در دوره ((پیش-نوپایی )) هستند، از ادا درآوردن بسیار لذت می برند. اکنون کودک شما به بزرگترها توجه دارد و دوست دارد کارهای آنها را انجام دهد. او همچنین بوسیله بازی با اسباب بازی های دکمه دار، شماره گیرهای چرخان و اهرمهایی که باعث پرش اسباب بازی می شوند، علت و معلول را تجربه می کند. 

با دادن ابزارهایی با اندازه کوچک مثل وسایل آشپزی یا ماشین اسباب بازی، به او امکان انجام چنین بازیهایی را می دهید، که در نهایت (معمولا در 2 سالگی) منحصر به انجام بازیهای نمایشی( بازیهایی که کودک خود را در قالب دیگری گذاشته و نقش او را بازی می کند) خواهد شد و این شکل ابتدایی تفکر سمبلیک می باشد. همچنین، این گونه اسباب بازی ها حالت عجز و ناتوانی را از کودک دور می کند. کار کردن با یک ماهیتابه کوچک خیلی راحت تر از نوع بزرگ آن است. احساس غروری که از اتمام ساخت یک اسباب بازی با موفقیت به کودک دست می دهد، ساختار حس عزت نفس او را محکم می کند.

برخی از کودکان در این سن، ممکن است کلماتی از قبیل ((ماما))، ((بابا))، ((بیا)) را ادا کنند، اما بیشتر آنها زبان کودکانه خود را استفاده می کنند که شامل حروف ندا ( آ، بوو، دوو، ش ) و اشارات و حرکات ( با انگشت اشاره کردن، سر تکان دادن، دو دست را به سمت چیزی دراز کردن) می باشد. آنها رابطه میان صدا و حرکات شما را نیز درک می کنند. وقتی سر نیز به نشانه منفی حرکت می کند یعنی ((نه))، کف زدن و فریاد شادی، با هم به معنی ((تشویق کردن)) است.

اینگونه حرکات هماهنگ، بازیهای با انگشت و شعر خواندن را موجب می شود که به ویژه در این سن جالب توجه کودکان است. هرچند ممکن است کودک هنوز قادر به انجام حرکات و ادای کلمات در یک بازی ر یتمیک نباشد، اما از اصوات آهنگین، حرکات ساده بازی و اجرای شما لذت می برد. به زودی، او به جای شما این کارها را انجام خواهد داد.