آمار اوتیسم در ایران، نزدیک به آمار جهانی!

نی‌نی سایت: شیما رزاقی- گاهی اوقات در یک جمع خانوادگی یا در اجتماع کودکی را می‌بینیم که نمی‌نشیند، آرام و قرار ندارد و دائما با وسایل مختلف بازی می‌کند. ممکن است حرف‌هایی را با خودش زمزمه و تکرار کند و یا حرکت‌هایی عجیب و غیرمنطقی انجام دهد. با خودمان می‌گوییم پدر و مادرش به خوبی برای تربیت او وقت نگذاشته‌اند و از پس او بر نمی‌آیند. اما آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که وقت آن است تا کمی اطلاعات خود را به روز کرده و درباره بچه‌های اوتیستیک کمی بیشتر بدانید؟

ممکن است مطالب زیادی با این عنوان که «اوتیسم چیست؟» و یا «کودکان اوتیسمی چه علایمی دارند؟» شنیده یا خوانده باشید، اما شاید تلنگری برای همه ما لازم باشد تا بهتر این بچه‌ها را ببینیم و بدانیم که این کودکان جایی در نزدیکی ما، بین عزیزانمان یا حتی در خانواده خودمان حضور دارند.

در کنار صدف کیهانی، کارشناس ارشد کودکان استثنایی بیشتر با چگونگی تشخیص و راه‌های درمان اوتیسم آشنا می‌شویم. این عضو انجمن اوتیسم ایران دلیل نگاه‌های خاص مردم به این کودکان را پایین بودن اطلاعات خانواده‌ها و اطلاع‌رسانی ضعیف در این زمینه دانست و گفت: بسیاری از خانواده‌ها به دلیل برخوردهای مردم از بردن بچه‌های خود به مکان‌های عمومی و محل‌های بازی خودداری می‌کنند.

وی گفت: خانواده‌ها باید به علایم کودکان خود مثل تماس چشمی، صدا زدن و نوع واکنش به مادر، علاقه نشان دادن کودک به حرکات تکراری، از سنین پایین حساس باشند و در صورت مشکوک شدن به رفتار خاصی هرچه زودتر به یک روانپزشک کودک و نوجوان مراجعه کنند.

کیهانی عنوان کرد: در صورت عدم تشخیص بیماری در سنین پایین، ممکن است این کودکان به انواع مشکلات عاطفی و ضربه‌های روحی دچار شده، و یا کلامشان را از دست بدهند. این کودکان به دلیل مشکلاتی که در تعاملات اجتماعی دارند نمی‌توانند در فعالیت‌های گروهی مشارکت کنند و با افراد جدید ارتباط برقرار کنند، به همین دلیل در آینده به افرادی تنها و منزوی تبدیل می‌شوند.

وی ضمن تأکید بر اینکه حداکثر سن تشخیص این بیماری، 3 سالگی است، گفت: در سن یک سالگی هم در صورت هشیاری خانواده علایم اوتیسم قابل تشخیص است و جالب است بدانید که پسرها بیشتر از دخترها به این بیماری مبتلا می‌شوند.

کیهانی با اشاره به اینکه این کودکان در یکپارچگی حسی مشکل دارند، گفت: این کودکان کنترل کارهای خیلی ساده را نیز ندارند، طوری که در بعضی موارد آستانه حسی بالاتر و گاهی تحریک حسی کمتری دارند. برای مثال ممکن است در شنیدن صدا آستانه حسی بالاتری داشته باشند و صداها و آواها را خیلی شدیدتر از ما بشنوند، اما گاهی اوقات با ضربه‌های محکمی به صورت خود می‌کوبند و هیج دردی را احساس نمی‌کنند.

این کارشناس ارشد روان‌شناسی در پاسخ به این پرسش که بهترین زمان تشخیص این بیماری چه زمانی است، گفت: سنین رشد، طلایی‌ترین دوران برای تشخیص و انجام اقدامات لازم برای درمان این بیماری است.

وی درباره درمان اوتیسم اینطور ادامه داد: درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد و علایم اوتیسم هیچ‌وقت محو نمی‌شوند، و با وجود درمان‌های مختلفی که برای این بچه‌ها صورت می‌گیرد باز هم نشانه‌هایی از این بیماری را در خود نشان می‌دهند.

کیهانی در ادامه به روش‌های درمانی اشاره کرد و گفت: کلاس‌های گفتاردرمانی، کاردرمانی ذهنی برای شناخت کودکان، کاردرمانی جسمی مثل ماساژ، کلاس‌هار رفتاردرمانی، هنردرمانی و بازی درمانی گروهی برای ایجاد تعاملات بین فردی به این کودکان کمک می‌کند.

این عضو انجمن اوتیسم ایران عنوان کرد: در کنار درمان‌های روان‌شناختی، گاهی اوقات برای کنترل رفتارها و انرژی‌های زیاد کودکان از داروهای تسکین دهنده استفاده می‌شود.

وی اظهار کرد: در حال حاضر در دنیا از هر 68 کودک یک نفر به اوتیسم مبتلاست، و آمار اوتیسم در ایران رو به افزایش و نزدیک شدن به آمار جهانی است.

کیهانی در پایان گفت والدین باید همواره نسبت به حرکات کودک خود حساس باشند و در صورت مشکوک شدن به علایم خاصی به روان پزشک کودک مراجعه کنند و بعد از تشخیص اولیه برای درمان به کلینیک‌های گفتاردرمانی و رفتاردرمانی مراجعه کنند.