آماده کردن کودک برای رفتن به مدرسه

نی‌نی سایت: تقریبا برای هر کودکی روزهای نخست حضور در مدرسه سخت و برای برخی نیز بسیار دشوار است. کودک درحالی راهی محیط آموزشی می‌شود که قوانین خاص خود را دارد اما او از جایی آمده که قانون خاصی نداشته است یعنی خانه و خانواده. کودک حدود 7 سال نخست زندگی را در محیطی سپری کرده که والدین دیر یا زود، کم یا زیاد اما در نهایت هرآنچه را که او می‌خواسته فراهم کرده اند و حالا باید در محیطی متفاوت و با شرایط متفاوت مواجه شود. کودک در روزهای نخست با شک و تردید به گوشه و کنار محیط مدرسه سرک می‌کشد تا شناخت نسبی از آن پیدا کند. با این حال همچنان نسبت به خیلی از چیزها تردید دارد. کودک با افرادی روبرو می‌شود که تاکنون آنها را ندیده است و هیچ شناختی از رفتارها و واکنش هایشان ندارد.

اما این شما والدین کودک هستید که همچون 7 سال گذشته، باز هم می‌توانید پشتیبان خوبی برایش باشید. البته اینجا تفاوت‌هایی وجود دارد که به درک منطقی آنها می‌توانید بهترین کمک‌ها را به کودک ارایه کنید. یادتان باشد او برای تحصیل در محیطی آموزشی آماده می‌شود. در چنین محیطی نظم، کار زیاد و تعامل با گروهی از هم سن و سالان حرف اول و آخر را می‌زنند و کودک باید بتواند از عهده درک این موارد برآید.

در اینجا نکاتی ارایه شده است که درصورت رعایت آنها، کودک در روزهای نخست حضور در محیط آموزشی شرایط راحت‌تری را سپری خواهد کرد:
درحالی که کودک هنوز محیط مدرسه را ندیده و نمی‌داند با چه افراد و ساختاری روبرو خواهد شد، شروع به تصویرسازی کنید، یعنی با بیان برخی توصیف‌ها تصویری کلی از مدرسه برایش ترسیم کنید. برایش مدرسه، کلاس‌ها، محوطه و دوستانی که پیدا خواهد کرد را توصیف کنید. با او درباره در صف ایستادن صحبت کنید و همچنین از برنامه درسی و کتاب‌هایی که تا پایان سال تحصیلی همراهش خواهند بود.

از کودکتان درباره احساساتش سؤال کنید. این کار را با آرامش و درحالی که لبخندی بر لب دارید انجام دهید. قطعا او نه تنها هیجان دارد، بلکه انبوهی از نگرانی‌ها را نیز با خود به این سو و آن سو می‌برد. سعی کنید با حرف زدن با او بخش قابل توجهی از این نگرانی‌ها را کم کنید. او این روزها به شدت به همدلی والدینش نیاز دارد. می‌توانید درباره تجربه خود در آغاز ورود به محیط آموزشی صحبت کنید و از خاطرات آن روزها بگویید، البته خاطرات خوب و شیرین را برایش توصیف کنید.

خیلی خوب است که در صورت امکان و تا پیش از آغاز سال تحصیلی به طور رسمی و به همراه فرزندتان سری به مدرسه‌اش زده و با هم سر کلاس‌ها بروید. برایش ترسیم کنید که تا چند روز دیگر اینجا مملو از دانش آموزانی مانند او خواهد بود. همچنین دیداری با معلمش داشته باشید. با انجام چنین کارهایی حس اعتماد به نفس و خودباوری را در کودکتان تقویت می‌کنید.

با کودکتان درباره جنبه‌های مثبت و نشاط آور رفتن به مدرسه صحبت کنید. به او یادآوری شوید که تا چند روز دیگر آنقدر دوست برای خود پیدا می‌کند که حفظ کردن نامشان چند روزی زمان می‌برد. برایش یادآوری کنید که در مدرسه لحظات شیرینی با دوستان معلمانش خواهد داشت. قطعا چنین ترسیم‌هایی کودک را برای پذیرش محیط آموزشی آماده می‌کند.

درباره دیگران کودکانی که قرار است به مدرسه بیایند صحبت کنید. به کودکتان بگویید که تنها او نیست که احتمالا کم دلشوره داشته و اندکی عصبی به نظر می‌رسد. او را از این واقعیت مطمئن کنید که سایر دانش آموزانی مثل او که برای نخستین بار راهی مدرسه و کلاس‌های درس می‌شوند نیز اندکی دلشوره دارند اما این کاملا طبیعی است و پس از چند روز و یا حتی چند ساعت از بین خواهد رفت.

در روز نخست که راهی مدرسه می‌شود دست نوشته‌ای در ظرف غذایش بگذارید تا متوجه شود شما به فکر او بوده‌اید. احتمالا او نمی تواند آنچه را که نوشته‌اید بخواند. به همین دلیل بد نیست چند تصویر خنده دار بکشید تا کودک با دیدن آنها لبخندی تؤام با اطمینان خاطر بزند. با چنین کارهایی کودک را دلگرم می‌کنید تا با آرامش بیشتری ساعات پیش رو در مدرسه را سپری کند.

در صورت امکان شرایطی را فراهم کنید تا کودکتان پیش از گشایش رسمی محیط آموزشی، یکی از هم کلاسی‌هایش را ملاقات کرده و به اتفاق یکدیگر به مدرسه بروند. چنین ابتکارعملی دسته کمی از یک بمب روحیه نخواهد داشت. او در روز نخست مدرسه تنها نخواهد بود و از این حیث یک گام از سایر دوستانش جلوتر به نظر می‌رسد.

احتمالا کودکانی در همسایگی‌تان نیز برای نخستین بار راهی مدرسه می‌شوند. اگر اندکی جستجو کنید حتما یک یا دو دانش آموز تازه وار دیگر مانند فرزندتان پیدا می‌کنید که در همان مدرسه و شاید همان کلاسی که کودکتان حضور دارد، ثبت نام کرده‌اند. در این صورت مقدماتی را فراهم کنید که رفت و آمد آنها به مدرسه به همراه یکدیگر باشد. آنها در طول راه با یکدیگر بیشتر صحبت کرده و ضمن بیان احساسات درونی خود، آرامش روانی بیشتری پیدا می‌کنند بی آنکه شما مستقیما کاری برایش انجام داده باشید. گذشته از آن هر روز با ذوق و شوق بیشتری انتظار یکدیگر را می‌کشند.

با کودکتان درباره کلاس‌های فوق برنامه که پس از پایان ساعات مدرسه تشکیل می‌شود صحبت کنید. حتی اگر خوب جستجو کنید شاید کلاس‌هایی را در مدرسه کودکتان پیدا کنید که در آن سایر همکلاسی‌ها نیز ثبت نام کرده‌اند. اتفاقا حضور فرزندتان در این کلاس‌ها این مزیت مهم را دارد که حالا با نگاهی متفاوت در کنار هم نشسته و به دور از نظم و برنامه ریزی خشک ساعات مدرسه، یکدیگر را از زاویه‌ای دیگر برانداز کنند. آنها می‌توانند در یک تیم ورزشی همدیگر را همراهی کنند. چنین ابتکارعمل‌هایی روحیه‌شان را تقویت می‌کند و موجب می‌شود که با انرژی بیشتری خود را برای روز بعد و آموختن دروس جدید آماده کنند.